Powrót do jamy

Wróciłam do mojego miasta. Właściwie miałam już dość pomorskich cwaniaczków wciskających marne gatunkowo ryby za wyśrubowane ceny... No i aura da wytchnienie, już tu padało kilka razy. Teraz myślę sobie o syberyjskich wyznawcach Chrystusa-Wissariona (czytam rewelacyjną książkę Jędrusia M. na ten temat), mają w sobie szaleństwo i podłość pomieszane z jakąś wielkością i uczciwością... Ale chyba przedwczesne te moje sądy, nieprzyzwoicie apodyktyczne. Pojadę tam za rok. Wygląda na to, że określenie "jeszcze studentka" przestanie być aktualne jesienią.

Miałam przygodę ... intelektualną

w realu i dlatego nie pisałam. A teraz siedzę w Sopocie na molo, upał kochany od rana, a wieczorem upał przesadny. Kwintesencja elokwencji, albo jakoś tak. Czyli pisanie wynika raczej ze stanu otępieńczego, a niepisanie jest rezultatem zewnętrznej interakcji intelektu. Potwierdza to moje podejrzenia, że filozoficznie piszą przeważnie głąby.